Herstelproces

Dancing Queen

De kracht van Guilty Pleasures. Wat zijn guilty pleasures? Dat is voor iedereen verschillend, maar de vertaling die ik gevonden heb, legt het uitstekend uit: Beschamend Pleziertje. Denk Rick Ashley, Milli Vanilli, Pat Benatar en ga zo maar door. Ik heb ze allemaal gehoord afgelopen woensdag. En dan te bedenken dat ik geen kant op kon, aangezien ik overgeleverd was aan de tatoeëerdster gedurende een uur of zes!

Er was geen speld tussen te krijgen. “You’d better stop before you tear me all apart!” zong ze uit volle borst. Met een naald dansend boven je arm ga je ook niet in discussie op zo’n moment. Straks staat er een Guilty Pleasure vereeuwigd op je lijf. Zes uren lang!

Maar ik begrijp nu de reden en die is eigenlijk heel krachtig. Guilty Pleasures werken afleidend. Ze roepen geen pijnlijke emoties op. Ze halen je even uit het moment en laten je lachend terugblikken.

dancing_queen__wrong_song__by_fatal_insanity-d6up6oe

Hoewel ik de nacht erna alle nummers nog eens de revue heb laten passeren, deze keer met beeld achter mijn gesloten ogen was het een superdag. We bleken een gedeelde ervaring te hebben wat de aanval van de Mini Papegaai betreft, ons innerlijke kind zit nog steeds hysterisch te huilen achter een masker van rust en loslaten blijft moeilijk  zelfs als weet je dat iets of iemand niet goed voor je is. Zelfspot is een betere variant op zelfstigma en projecteren is irritant.

Kortom, deze week heb ik even geen zin in moeilijk gedoe en zing ik zo luid dat zelfs mijn dochter me vraagt te stoppen: “Never gonna give you up, never gonna let you down!”

Tot slot mijn tip: laat je uitgebreid tatoeëren en zoek een Beschamend Pleziertje op z’n tijd.