Herstelproces

Hysterische baby en peuter zonder incasseringsvermogen

.Wie had dat vier jaar geleden gedacht, toen ik de één na de andere negatieve zwangerschapstest in mijn handen had, ik nu moeder zou zijn van hongerige hysterische baby en een peuter zonder incasseringsvermogen.

Vier jaar geleden zou ik mezelf vervloeken als ik riep dat ik aan een “ik-dag” toe ben! Nu roep ik het regelmatig.

Het begon allemaal toen ik zwanger werd van hongerige baby. Ik was er mentaal (en zeker lichamelijk) nog niet helemaal klaar voor, en dit benoemde ik dan ook regelmatig. En ik denk dat ze dat heeft geweten! Alleen om mij terug te pakken is baby nu, hongerige baby die hysterisch wordt als er geen eten op tafel komt!

‘S ochtends vroeg om 6 uur meldt ze zich al. Ik probeer te rekken want wij hebben nu eenmaal de visie dat wij pas na 7 uur uit bed gaan als we dat niet hoeven. Na meerdere keren slaapdronken een speen of koes te geven zwicht ik om 6:57 en haal ik haar uit bed. Zachtjes loop ik naar beneden, nog voordat mijn voet voorzichtig de eerste trede van de trap raakt hoor ik slecht incasserende peuter mij roepen. Ik vloek binnensmonds en roep liefjes (voor hoever dat nog kan) dat ze wel naar de man des huizes mag lopen, waarop ze hysterisch begint te brullen en hongerige baby begint vrolijk mee te doen. Snel vlucht ik naar beneden en hoop ik dat man des huizes zich over slecht incasserende peuter ontfermt.

Ik verschoon hysterische hongerige baby van, jawel, een poep broek (arm kind, zat dát haar dwars), het brullen is nu overgaan op een woedeaanval en ik maak snel een fles. Eindelijk om 7:16 stop ik deze in haar mond en geniet ik van enkele minuten stilte en dan zacht klokkende geluiden uit hongerige baby. 7:24 komt man des huizes met slecht incasserende peuter naar beneden, nog in haar pyjama nestelt ze zich tegen ons aan en vraagt om een dekentje. Dit korte gelukzalige moment mag van mij wel een hele dag duren besef ik, totdat mijn maag begint te knorren.

Anoniem