Herstelproces

RAMPWRAP

Wrap met kip, wrap met sla, WRAP op school. De laatste weken zit mijn hoofd te vol. Met oude dingen, nieuwe dingen en bovenal confronterende dingen. En omdat ik een hoofdpijn-watje ben,  niks gewend wat dat betreft, piep ik klagerig in mezelf hoe zielig ik wel niet ben.

WRAP. Wellness Recovery Action Plan. Van wellness en recovery is nog geen sprake moet ik eerlijk zeggen. Triggers, ontsporing, signalen, crisisplan, Steun. Ik vermijd al jaren deze begrippen voor mezelf. Niet omdat het moet, maar omdat het kan…Ik vind het een super tof vak trouwens, laat dat duidelijk zijn. Bovendien ben ik conflict vermijdend, dus ik voorkom graag mot met de juf.

Ik wil schrijven over nu. Hoe het gaat. Het liefst vanuit humor en een beetje zelfspot. Lachend om mezelf, dat ik maar doorga, weer over al mijn grenzen. Gniffelend dat ik niks geleerd heb van de uitglijders, hoe dom is dat! Grijnzend naar mezelf kijkend, balancerend op die grens en soms even stiekem erover heen. Ik wil mezelf bespotten; kijk eens! Hoe lang ga je nog door, hoe lang nog tot je plat op de smoel pleurt? Prutser.

Wat voor zin heeft het mijn signalen te kennen, als ik er niks mee doe? Dingen vergeten, afdwalen, afsluiten…Hee! Komt me bekend voor…vroege signalen? Of toch richting ontsporing? Hoppa, negeren maar. Misschien dat het deze keer vanzelf over waait.

Ik wil dus schrijven over nu. Vanuit humor. Ik voel me alleen even niet zo grappig en ik zou willen dat mijn WRAP af was.