Herstelproces

Grensgeval

Ik besluit nu te stoppen met zoeken en lezen. Het een na het andere stigma over moeders met borderline verschijnt op mijn scherm en het is letterlijk misselijkmakend. Bovendien ontzettend verdrietig om te lezen dat ik het als moeder eigenlijk niet goed kan doen, gezien de desastreuze gevolgen voor mijn kind.

Ik merk dat de twijfel toeslaat. Zou het zo zijn dat ik het zelf niet in de gaten heb? Klamp ik me aan mijn kind vast om mijn eigen leegte op te vullen? Zou mijn dochter bang voor me zijn? ‘Walking on eggshells’, las ik ergens. Zou ze dat gevoel kunnen hebben? Heb ik dan vier jaar terug de verkeerde keuze gemaakt? De vragen volgen elkaar in hoog tempo op.

Wie ben ik als moeder? ‘De instabiliteit is het enige stabiele kenmerk van mensen met borderline’ is een andere zin die blijft malen. Dat klopt in mijn geval zeker. Lijdt mijn dochter daaronder? Ben ik dan niet alleen maar instabiel van binnen en voor mijzelf? Ik weet dat mijn gedachten met me op de loop kunnen gaan, dus ik kan ze beter loslaten. Wat zijn de feiten? Ik zie een meisje dat gevoelig is. Een meisje dat vrolijk is. Een meisje dat gedreven is. Mijn meisje.

Reageer ik wel eens onredelijk? Absoluut. Ben ik wel eens geïrriteerd? Ja, natuurlijk…Ben ik weleens boos geweest omdat ze weigerde te eten? Ook dat is het geval. Dat ik haar troost als ze dat nodig heeft, haar stimuleer de wereld te ontdekken, mijn excuses aanbiedt als ik een steekje laat vallen en haar feilloos aanvoel, telt dat ook mee? Ik ben moeder. Ongetwijfeld geen perfecte moeder, maar maakt me dat niet juist tot mens?

Ervaar ik angst en moeilijkheden in de opvoeding? Vraag ik me af of ik het in hemelsnaam wel goed doe? Ik ben blij dat ik hier volmondig ‘ja’ op antwoord. Ouder zijn is een onvoorspelbaar, intensief gebeuren met ups en downs, twijfels en angsten. Iedere ouder zou een netwerk kunnen gebruiken om op terug te vallen op momenten dat het alleen even zwaar is. Iedere ouder maakt toch fouten, soms klein en soms wat groter. Wat maakt die ouders dan beter dan ik? Want ook ik, met borderline, kan op een goede en vooral liefdevolle manier moeder zijn. Maar ik schijn volgens de literatuur de boel nogal te kunnen manipuleren…

Hanneke