Herstelproces

Stabiel !!??

Wat is stabiel zijn eigenlijk?

“Stabiliteit. Een situatie waarin zonder verstoring geen verandering zal plaatsvinden.”

“sta·biel (bijvoeglijk naamwoord, bijwoord)

  • standvastig; = onveranderlijk: stabiel weer
  • vast, stevig: een auto met stabiele wegligging”

(vandale.nl)

Stabiel zijn wil dus zeggen dat je in balans bent, zo langer geen verstoring plaatsvindt. Komt er een verstoring, dan dus ook een verandering en vervolgens ben je uit balans, instabiel. En dan is er weer werk aan de winkel. Gelukkig gaat dit op voor iedereen.

Voor mij gaat dit uiteraard ook op, als er een verstoring plaatsvindt dan moet ik even weer opzoek gaan naar balans. Ik moet een manier vinden waarop ik met de verandering om kan gaan zodat ik weer in balans raak.Over het algemeen gaat mij dit goed af, ik voel mij best wel stabiel en kennelijk straal ik dit ook uit, anders zouden mensen dat niet benoemen lijkt mij.

Dat is wel eens anders geweest, alles wat er gebeurde was een verstoring en zorgde voor instabiliteit. Soms erkende ik dat niet, maar de werkelijkheid gaf een ander beeld. En er gebeurde nogal wat om mij heen, zelfs het anders neerzetten van dingen was voor mij soms al genoeg om instabiel te worden (of te blijven?). Buiten de veranderingen om mij heen ging er ook nogal wat om in mijn hoofd. Ook dat zorgde voor instabiliteit. Het chaotische denken zorgde voor veel druk en spanning die ik zelfs lichamelijk begon te voelen. En lichamelijke pijn was een verstoring en zorgde dus ook weer voor instabiliteit.

Ik probeerde mijn instabiliteit zoveel mogelijk te verbergen, ik wilde geen zeurpiet zijn, dus alleen bij “grote” verstoringen liet ik mijn instabiliteit (paniek en angst) aan de buitenwereld zien. Maar als ik alleen was dan gebeurde het weleens dat ik uren bezig was om iets zo dusdanig neer te zetten dat het geen verstoring meer was. Het neerzetten van mijn laptop was soms bijvoorbeeld zo’n ding. Ik zette hem voor mij op tafel neer en vervolgens duurde het even voordat het goed stond. Op precies de juiste plaats op de juiste manier. Dat was stap 1. Vervolgens ging hij open en begon het weer van voor af aan, scherm iets naar voren, scherm iets naar achteren,laptop iets naar voren, laptop iets naar rechts, etc., etc. Bijna dwangmatig(hoewel bijna?). Maar het hielp mij wel om in balans te komen en verder te gaan. Als er tijdens het proces iemand binnenkwam dan deed ik net of er niks aan de hand was en ging aan het werk, maar zodra die persoon weg was dan ging ik gewoon weer verder met het proces. Voor mij heeft dit wel geholpen om steeds beter om te gaan met verstoringen.

Een van de inzichten die ik tijdens mijn herstelproces kreeg had te maken met mijn chaotische denken. Ik ging ervan uit dat dit denken zorgde voor instabiliteit, dus probeerde ik mij ertegen te verzetten, het chaotische denken te structureren. De diverse gesprekken die ik hierover heb gehad hebben ervoor gezorgd dat ik mijn chaotische denken niet meer als probleem ging zien. Ik accepteerde dat deze manier van denken bij mij hoorde,dit was niet makkelijk maar werd door praktische ervaringen versterkt. Ik ben mijn denken gaan volgen in plaats van het denken laten volgen op acties of gebeurtenissen. Er kwam iets in mijn gedachten op, ik liet het daar vervolgens even rondgaan en voerde het daarna uit. Dit verliep (bijna) altijd goed en ik begon complimenten te ontvangen. Ook dit was erg moeilijk, het krijgen van complimenten was voor mij een (wat ik noem) dingetje. Maar het heeft wel geholpen om het zelfvertrouwen in mijn denken te verstevigen.

Het om leren gaan met veranderingen, verstoringen is mij gelukt. Soms niet, maar dat hoort erbij.

Maar deze inzichten is niet het enige dat er gezorgd heeft dat ik stabiel bleef/ben.

Na het zo goed mogelijk leren omgaan met veranderingen en verstoringen moest ik nog een les leren. Ik moest stoppen met het zoeken. Ik was erg gedreven aan het zoeken naar welk gevoel er bij welke emotie hoorde. De negatieve kende ik wel, jammer genoeg, maar de positieve wist ik niet te plaatsen. Ik probeerde te pas en te onpas te onderzoeken welk gevoel mensen hadden als ze blij waren, tevreden waren, gelukkig waren. Ik wilde kijken of ik die gevoelens ook had en of ik dus kon bepalen wat mij blij en gelukkig kon maken. Het feit dat ik daar nergens een eenduidig antwoord op kon vinden maakte het voor mij erg verwarrend. Gesprekken die ik erover voerde met verschillen de mensen konden mij hier geen rust in geven. Tot ik iemand tegenkwam die zich afvroeg waarom ik toch zo op zoek was, laat het zoeken toch achterwege want als je er te gedreven op jaagt zal je het waarschijnlijk nooit vinden. Dit heb ik laten bezinken en ging gewoon verder met zoeken.

Toen mijn vader begin dit jaar overleed begon het eigenlijk pas tot mij door te dringen. Het aanwezig zijn bij zijn heengaan gaf mij de rust om te stoppen met zoeken en maar te laten komen wat er zou komen. Vanaf dat moment ben ik eigenlijk stabiel en sta ik stevig. Alles wat er vanaf dat moment gebeurde in mijn leven voelde goed aan en ik ben nu in staat om te zeggen dat ik blij ben en vooral dat ik gelukkig ben.

Ik zal in de toekomst vast nog wel te maken krijgen met gebeurtenissen die mij even tijdig ontregelen en dus instabiel maken, maar ik weet dat dit tijdelijk is en dat het mag. Ik weet ook dat ik in die situaties kan steunen op de mensen in mijn omgeving, maar dat ik het wel zelf moet doen.Ik weet dat ik het kan (van nature) en dat is eigenlijk voor mij de belangrijkste les geweest om stabiel te worden.

Koos de Boed