Herstelproces

Hoe het begon

Toen ik in september 2015 met de opleiding begon (2-jarige hbo-opleiding Ervaringsdeskundige in de Zorg, Hanzehogeschool Groningen) wist ik niet dat hier voor mij nog een aantal kwartjes zouden vallen. Tijdens de opleiding kreeg ik voor het eerst te horen dat het herstelproces uit verschillende fasen bestond. Dit fascineerde mij enorm. Er ging een wereld voor mij open, er werden nog zoveel dingen duidelijk. Ik baalde verschrikkelijk dat ik deze informatie niet eerder had gekregen. In mijn behandeling werd er regelmatig verwezen naar het herstelproces maar er werd nooit een toelichting op gegeven. “Neem dit pilletje, dat helpt in je herstelproces” of “ja, dat overkomt je. Het is gewoon een onderdeel van je proces.”, dat hoorde ik vaak genoeg. Maar de meest belangrijke informatie werd niet gegeven. Mijn doel werd duidelijk, dit moest algemene kennis worden.

Ik ben begonnen met de informatie op een website te plaatsen, www.herstelproces.nl. Dat de domeinnaam nog vrij was zegt ook wel wat over de kennis hierover. Naast de informatie over het herstelproces vulde ik de site met informatie over ervaringsdeskundigheid en, een erg belangrijk aspect, herstelverhalen (van mijzelf en van medestudenten). Overal waar ik kwam, en waar het ertoe deed, vertelde ik over het herstelproces en de website. En wat ik al hoopte gebeurde ook, er was veel interesse en de site werd goed bezocht.

Maar ik wilde meer. Ik wilde niet alleen informeren over het herstelproces, maar ook werkelijke ondersteuning bieden bij het doorlopen van een herstelproces. Dit kreeg vorm in het idee om herstelweekenden te organiseren. Ik ben hierover in gesprek gegaan met Nita (mijn zus) en het idee begon steeds meer vorm te krijgen. Om het te kunnen bekostigen moest er geld beschikbaar komen, het idee was nl. om de deelnemers maar een kleine bijdrage te laten betalen om de drempel zo laag mogelijk te houden. Ik ging bezig met het aanvragen van subsidies. Ik liep meteen tegen een probleem aan want subsidies worden niet verstrekt aan particulieren. De oplossing was het oprichten van een stichting en dat hebben we dan ook gedaan. Een bestuur voor de Stichting Herstelproces was snel gevonden, Nita, Hanneke (medestudent en blogger van Herstelproces)  en ik. 

Het vervolg was het aanvragen van subsidies. De eerste aanvraag werd afgekeurd door het VSBfonds, best wel even een domper. Maar gelukkig had het KANSFonds een andere mening. Dankzij hun bijdrage waren we in staat om zeker 6 weekenden te organiseren.

We zijn nu 3 ½ jaar verder en er is veel gebeurd. De Stichting Herstelproces heeft ondertussen een ander bestuur gekregen, er zijn wijzigingen bij de vrijwillige medewerkers geweest en de activiteiten zijn uitgebreid. Behalve de herstelweekenden organiseren we nu ook verhalenweekenden, geven voorlichting en zijn betrokken bij projecten als de crisis/hulpkaart op de Veluwe en “Inzet ervaringsdeskundigen in de praktijk” in Groningen. Maar onze basisactiviteit blijven de weekenden.

Als een van de initiatiefnemers van de Stichting Herstelproces ben ik trots op wat we bereikt hebben. We zijn onafhankelijk (en moeten dus ook steeds weer af wachten of we de financiering rond krijgen), de medewerkende ervaringsdeskundigen doen mee op basis van vrijwilligheid, en elk jaar krijgen we het weer voor elkaar om de deelnemers een zinvol weekend aan te bieden. En daar ben ik trots op.

Koos de Boed