Geen diagnose nodig!

Gisteren kreeg ik een mail met daarin een momentopname uit het leven, de gedachten, van iemand die geen diagnose heeft (voor zover ik weet). Mijn eerste gedachte was “wat moet ik hiermee, wat heeft dit te maken met herstel”. Toen ik het stukje nog een keer had gelezen ben ik eens gaan nadenken. Waarom zou dit niks te maken hebben met herstel? Wie ben ik om dat te bepalen?

Kennelijk heeft iets op de site deze persoon ertoe gebracht om dit te willen delen. Dat is niet voor niks, dat gebeurt niet zomaar. En waarom zou je een diagnose moeten hebben om ergens van te herstellen? Het herstelproces is gelijk voor iedereen, maar ook erg uniek, iedereen doorloopt het op zijn of haar manier. Daar hoeft geen diagnose aan te pas te komen. Iemand die overspannen is of een burn out heeft komt niet direct in aanraking met de GGZ, krijgt geen psychische diagnose. Maar hij of zij doorloopt wel een herstelproces. Dus hoort dit verhaal ook thuis op deze site.

Het is mijn visie, en gelukkig voor meer mensen, dat we in de psychische zorg uit moeten gaan van de mens en niet van diagnoses. Dat we ons niet moeten richten op alleen die mensen die bij een GGZ terecht zijn gekomen, maar ook op mensen die daar net buiten vallen. Herstelondersteuning moet niet alleen toegankelijk zijn vanuit de GGZ, maar ook vanuit de samenleving. En dat is waar de Stichting Herstelproces zich voor wil inzetten, onder andere door het organiseren van Herstelweekenden.

Het ingestuurde stukje ga ik dus plaatsen. Ik hoop dat de schrijver zich hierdoor gemotiveerd voelt om verder te schrijven en dat wij hierdoor een stukje ondersteuning kunnen geven in haar herstel.

Koos