Dank je Drank!

Hoe om te gaan met tegenvallers.

Ik pak een glas. Ik loop naar de bijkeuken. Open de deur van de voorraadkast. Ik zie hoe ik het glas naar boven breng en onder de tap van de doos hou. Een vol glas met rode wijn. Het is 16.30u. Zo ga ik om met een Tegenvaller. Even dempen. Even niet laten raken. Het glas aan mijn lippen. Zo’n zeven minuten later is het leeg. En dan. Is het gevoel gedempt? Niet noemenswaardig. Ik neem er nog één. Dat is beter. Een kwartier na de Tegenvaller kan ik het er beter laten zijn. Ik weet ook dat ik moet stoppen nu. Het is te makkelijk om door te drinken nu. Ik kwel mezelf door niet een volgende in te schenken. Gewoon doen wat ik moet doen. Koken, opruimen, meisje naar bed. De Tegenvaller vreet. Ik zou ermee om moeten kunnen gaan inmiddels. Ik doe ook alsof dat het geval is. Maar niets is minder waar. Als ik alleen was geweest had ik gedaan wat nodig was om mijn gevoel te onderdrukken. Drinken. Hoewel ik nu de verantwoordelijkheid voel en discipline genoeg heb is het verlangen des te heviger aanwezig. Ik heb het niet op een rijtje. Even niet. Even is daar die vernietigende Onrust. Ik weet wat ik zou kunnen en misschien zou moeten doen. Want alle alarmbellen gaan af en daar heb ik immers oplossingen voor. Van binnen gaat het richting ontsporing, maar van buiten blijf ik stabiel. En ga ik door en door en door. Ik wil niets liever dan mezelf kapotmaken op dit moment. Destructief zijn, als vanouds. Ik mis het zo, omdat het zo’n prettige oplossing was voor de korte termijn. Nu is het niet eens meer een optie en dat maakt me bang soms. Ik hou het niet vol, elke keer weer die downs naast een up. Toch zie ik achteraf dat het weer over gegaan is. Het gaat voorbij, het gaat echt elke keer voorbij.

Hanneke