Aan vakantie toe

Ik had niet gedacht dat ik het ooit zou zeggen, maar ik ben aan vakantie toe.

Vorig jaar heb ik vier weken vakantie gehad, ik wilde minder maar werd min of meer gedwongen (sterk geadviseerd) om er vier te nemen. Ik heb er erg tegenop gezien, vier weken niks doen, hoe ga ik dat overleven. Ik heb de vier weken gebruikt om in huis aan de slag te gaan. Met de nodige hulp ben ik gaan verven, sauzen en schoonmaken. Daarna gewoon weer lekker aan de slag.

Dit jaar ligt het even anders. Ik heb zelf de periode van vier weken weer opgegeven, en deze zelfs vorige week een week laten vervoegen. Voor mij een onbegrijpelijke stap, maar ik heb het toch gedaan. Blijkbaar ben ik het nodig, ben ik eraan toe. Ik merk aan mijzelf dat ik moe ben, mijn concentratievermogen erg achteruit gaat, mijn stemming minder wordt en ik steeds minder meekrijg wat er gebeurd met mij of in mijn omgeving. Dit is erg verwarrend en irriterend.

Het is verwarrend omdat ik het niet snap en het voor mij (blijkbaar) erg moeilijk is om dit te accepteren. Het is voor mij verwarrend omdat mijn gevoel en mijn verstand verschillende signalen afgeven. Mijn gevoel (en mijn lichaam) geven aan dat ze er even genoeg van hebben. Mijn verstand wil alleen maar doorgaan, er moet nog zoveel gebeuren en er staan ook zoveel leuke dingen opstapel, dus waarom nu tijdelijk stoppen. En daarbij, als ik rust in mijn hoofd krijg nemen de suïcidale gedachten weer hun plek in.

Het is ook verwarrend, en zeer irriterend, dat ik signalen aan mijn omgeving geef die ik zelf niet in de gaten heb. Normaal weet ik heel goed welke signalen ik laat zien, maar nu ligt dat toch even wat anders. Dit zorgt ervoor dat ik reacties krijg die mij overvallen, en, je raad het al, dus in de war maken. “Wat heb ik gezegd” of “wat heb ik gedaan” zijn dan de vragen die in mijn hoofd blijven hangen. Meestal gaan die dan gepaard met het woordje verkeerd. Kan ik die vragen normaal gesproken wel beantwoorden, nu heb ik daar de hulp van anderen bij nodig. Ik ben overal open een eerlijk in, maar soms zijn er ook dingen waarvan het beter is die eerst even bij mijzelf te houden, eerst te analyseren en te onderzoeken. Ik wil per slot van rekening wel de controle over mijzelf houden, niet gestuurd door mijn verstand of mijn gevoel, maar door een combinatie. Het feit dat ik dus warrig en chaotisch ben (meer dan normaal) geeft aan dat ik het gevoel heb de controle te verliezen en daarvoor de hulp van anderen moet vragen. En dat irriteert mij dan weer. De vicieuze cirkel?

Hoe moeilijk, verwarrend en onbegrijpelijk het ook is om te zeggen, ik doe het toch: “Ik neem vakantie.”

Koos