Straf en boetedoening

Zo, weer wat om over na te denken. Net een gesprek gehad die mij weer erg aan het nadenken zet. Als mijn gesprekspartner gelijk heeft dan gaan er wel weer wat kwartjes vallen. Het maakt in ieder geval een aantal dingen duidelijk voor mij.

Ik weet dat ik moeite heb met het omgaan met complimenten, eigenlijk met alles wat positief gericht is naar mij als persoon. Nu komt naar boven dat dit niet alleen gaat om invloeden van buitenaf, maar ook van binnenuit. Als ik iets positiefs ervaar, gevoel etc., dan ga ik dat ontwijken of ontken het gewoon. Als het dan om een combinatie gaat van positieve gebeurtenissen van buitenaf en positieve gevoelens van binnenuit, dan breekt voor mij een woelige tijd aan. Ik kan dat niet tegelijkertijd aan, ik kan het dan niet ontkennen of ontwijken. Het gevolg is dan een warrig, chaotisch denkpatroon waar ik de weg in kwijtraak. Met alle gevolgen van dien.

Een van de dingen waar ik dan last van heb is angst. Eigenlijk wist ik dat wel, maar na dit gesprek ben ik het mij ook bewust. Ik ben dan bang om dingen kwijt te raken, te verliezen. Ik ben dan ook bang om bevestiging te vragen, bijvoorbeeld in vriendschap. Stel je voor dat er een teleurstellend antwoord komt. Maar goed, dan blijft dus de twijfel of ik de vriendschap wel waard ben.

Ik weet dat mijn zelfbeeld niet optimaal is en mijn schuldtrauma nog steeds een rol in mijn leven speelt. Maar ik dacht dat ik dit wel een plekje gegeven had, er mee om had leren gaan. In het gesprek werd mij duidelijk dat er nog wel wat aan gewerkt moet worden. Ik straf mijzelf herhaaldelijk, aan de ene kant ben ik vaak op zoek naar bevestiging dat ik het goed doe terwijl ik aan de andere kant niet goed weg weet met positieve dingen die met mijzelf te maken hebben. Want ik mag geen plezier hebben, ik mag geen positieve gevoelens ervaren, ik mag geen geluk zoeken, ik mag niet blij zijn. Het is denk ik wel duidelijk dat dit niet mag van mijzelf. En waarom mag ik dat niet? Gewoon omdat ik er geen recht op heb, omdat mijn onderbewustzijn zich nog steeds schuldig voelt, omdat ik het niet waard ben. Maar ik wil het wel, ben wel op zoek naar blij zijn, plezier hebben en genieten. Gevolg is dus een innerlijke strijd, een strijd die soms tot op het mes uitgevochten wordt.

In mijn werk als ervaringsdeskundige kom ik regelmatig mensen tegen die streng zijn voor zichzelf, te streng. Mensen die zichzelf straffen omdat ze van zichzelf iets niet mogen, ze het niet waard zijn. Als ik met hen in gesprek ben dan probeer ik ze te ondersteunen, ze te laten zien dat ze zeker waard zijn om iets positiefs voor zichzelf te aanvaarden. Je mag mild en lief voor jezelf zijn, gewoon om wie je bent. Ik vertel ze dat ze af en toe best een compliment van een ander mogen aanvaarden, het fijn mogen vinden als anderen laten merken dat zij ertoe doen. Soms geef ik ze een compliment, omdat ze het verdienen, maar soms ook omdat het iets in ze los maakt waar we het over kunnen hebben. Ik voel met ze mee, ik begrijp hun gevoel. Nu weet ik ook waarom.

Straf en boetedoening. Ja, ik doe al meer dan 30 jaar boete voor wat ik toen veroorzaakt heb. Het gaat wel steeds beter, soms heb ik plezier, soms ben ik blij, dus er zit vooruitgang in. Maar het gaat langzaam en de weg is soms erg moeilijk, maar de weg gaat wel omhoog. En dat is waar het omgaat.

Koos