Eenzaam maar niet alleen

Ook al zijn er mensen om mij heen
toch voel ik mij vaak alleen
Het is een gevoel dat maar moeilijk verdwijnt
en mijn positieve gedachten soms ondermijnt
Ondanks de drukte in mijn hoofd
voel ik mij daardoor soms verdoofd
Dan dringt er weinig tot mij door
en gaan mijn eigen gedachten voor
Zij gaan dan hun eigen gang
soms heel kort, soms heel lang
Ze komen vaak ’s nacht terug
dan schrik ik wakker, zweet op mijn rug
en weet ik heel oprecht
niet meer wat droom is en wat echt

Dan gaan dag en nacht voorbij
soms zonder verschil voor mij
De dromen blijven zo haken in mijn hoofd
dat mijn verstand ze bijna geloofd
dan zit ik ergens op te wachten
want dat zit in mijn gedachten
iets wat niet gebeuren gaat
het voelt alsof ik mijzelf in de steek laat
Soms gaat het over geluk en emotie
en dat zorgt voor veel interne commotie
De negativiteit neemt de overhand
en de “gedachten” zijn weer geland
Dan heb ik het alweer gezien
geluk is iets wat ik niet verdien

Veranderen van dit gevoel
de emoties die ik voel
Die ik niet mag beleven
omdat ze een goed gevoel geven
Is iets waar ik hard aan werk
Waarvan ik heel voorzichtig merk
dat het steeds iets beter gaat
en mijn eigen waarde iets stijgen laat
Maar soms voel ik mij alleen
Ook al zijn er mensen om mij heen

Koos