Wat het leven brengt – Back to reality

Als ik kijk waar ik nu sta kan ik niet anders dan concluderen dat het best goed met mij gaat. Ik had een aantal jaren geleden niet verwacht dat ik nog zou leven, laat staan dat ik had verwacht dat ik zou bereiken wat ik tot nu toe bereikt heb. Maar soms word je weer even met je neus op de feiten gedrukt. Dan besef je weer dat het leven soms wendingen neemt die je niet verwacht.

Toen we een aantal jaren geleden begonnen met het organiseren van herstelweekenden met de Stichting Herstelproces, had ik contact met iemand die eraan zat te denken om deel te nemen aan een weekend. Er waren alleen wat belemmeringen. De persoon in kwestie zat in een rolstoel en had de nodige ondersteuning nodig bij een aantal handelingen. We hebben het hierover gehad en de nodige oplossingen bedacht. Wat ons betreft was deelname geen probleem. Uiteindelijk heeft de betreffende persoon toch besloten om niet deel te nemen.

Twee jaar geleden zijn we begonnen met de opstart van een project met betrekking tot ervaringsdeskundigheid. Een van de mensen die zich hiervoor aanmeldde was iemand die zich erg inzette op het gebied van bewegen voor mensen met een kwetsbaarheid. Het duurde een tijdje voor ik in de gaten kreeg dat deze persoon dezelfde was als de persoon die zich had aangemeld voor het herstelweekend. Ik had de naam wel herkend, maar deze persoon oogde gezond en was mobiel, geen rolstoel te bekennen, dus was vast iemand anders.

Ik heb in de afgelopen jaren zijn verhaal gehoord, zijn ongekende doorzettingsvermogen en positieve instelling leren kennen. Ondanks het feit dat de specialisten hadden aangegeven dat hij zijn leven in een rolstoel moest doorbrengen, heeft hij gevochten om het tegendeel te bewijzen. En dat gevecht heeft hij glorieus gewonnen. Hij is het voorbeeld van wat je kunt bereiken op wilskracht en doorzettingsvermogen. Als iemand zichzelf kende dan was hij het wel.

Vorig jaar werd hij ziek, op verschillende plekken in zijn lichaam waren de verkeerde cellen zich aan het vermenigvuldigen. Maar hij gaf niet op en ging de zware behandeling aan. Op wilskracht is hij het gevecht weer aangegaan. Op een of andere manier dacht ik dat hij deze ook wel weer zou winnen. Maar dit jaar werd duidelijk dat het erop lijkt dat hij het gevecht aan het verliezen is. Hij geeft nog niet op, leeft met de dag, ondergaat nog een chemobehandeling en blijft zijn humor vasthouden.

Het is erg wonderlijk, ik ken ondertussen een stuk van zijn levensverhaal, en dan verbaast het mij dat dit nu gebeurt. Hij heeft zoveel meegemaakt in zijn leven, daar verbleken veel films en boeken bij. Ik heb veel respect voor hem, het feit dat hij dit allemaal heeft “overwonnen” dat zijn wilskracht, doorzettingsvermogen en energie onuitputtelijk leek, wat jammer genoeg teniet is gedaan door een lichamelijke ziekte.

Het leven zit vol met verrassingen, zowel positieve als negatieve, en deze doet mij dat weer inzien. Back to reality.