Blog: afwijzing
Door afwijzing vanuit mijn jeugd heb ik mijn gevoel afgesloten. Mezelf in een donkere hoek gezet om de pijn niet te voelen. Mezelf op de 2e plaats gezet. Anderen zijn liever, leuker en belangrijker dan ik! Dat voelde erg eenzaam. Ik mag niet gezien worden! Daardoor ging ik pleasen, want diep van binnen verlangde ik ook naar liefde en aandacht van ouders, zus en broertje.
Ongemerkt is dat een rode draad in mijn leven gebleven tot nu toe! Ik besef daardoor nu dat alle verliezen in mijn leven daar de oorzaak van zijn. Ongemerkt bleef ik mezelf afwijzen, want ik bleef in dat donkere kleine hoekje zitten. Ik durfde niet te stralen, want stel dat je dan wordt neergemaaid. Afgewezen worden voelt als er niet mogen zijn! Terwijl iedereen bestaansrecht heeft.
Stel dat je je gelukkig voelt, dat is eng!
Ik heb jaren niet beseft dat ik in een overlevingsmodus zat! Als je jezelf afsluit om geen pijn te voelen kan er ook geen liefde binnen komen. Bang voor de buitenwereld, terwijl mijn binnen wereld verlangt naar liefde en kracht uit te stralen!
Wat ik nu des te meer besef is, dat ik door alles wat ik heb ervaren, zo blij wordt en dankbaar voor de kleine dingen, die nu op mijn pad komen.
Ik wil heel graag uitbreken… zoals de vlinder uit zijn coconnetje zichzelf perst, wat niet makkelijk is, maar is de vlinder er eenmaal uit, dan is hij mooi en sterk en fladdert, vrij en blij de wereld in.
Ik wil graag weer de stralende Hanneke zijn, die kleine lieve Hanneke vanaf de geboorte, die ik onderweg ben kwijt geraakt door de pijnlijke ervaringen uit mijn jeugd.
Hanneke Piek
Verhalen weekend www.herstelproces.nl weekend van 8 september 2018