Dit wil ik niet meer!

Als een cliënt mij vraagt wat mij een ervaringsdeskundige maakt vertel ik in het kort het volgende; na een paar jaar als beroepsmilitair te zijn uitgezonden en missies te hebben gedraaid ben ik door een zwaar ongeval uitgeschakeld. Na een zware revalidatie periode waarin ik opnieuw moest leren lopen en bewegen ben ik in een flinke depressie gekomen en had een fikse post traumatische stress stoornis. Ik had het gevoel alleen te staan en niemand mijn meegemaakte oorlogservaringen zou begrijpen. Fysiek was ik genezen van mijn wonden maar mentaal had ik nog erg veel niet verwerkte pijn en angst waar ik niet mee wist om te gaan. Hierdoor ben ik middelen gaan gebruiken om deze angstbeelden en pijn te ’vergeten’ en verzachten. Uiteindelijk ben ik op een punt gekomen waarop ik alles kwijt was en mijzelf niet in de hand had, ik was verslaafd en nog eenzamer dan kort na het geburen waardoor ik was gaan gebruiken. Na enkele pogingen te stoppen ,die steeds weer mislukten, kwam er iemand in mijn leven die de juiste snaar bij mij raakte. Hij dwong mij een keuze te maken en een doel in het leven te nemen om mij daar op te gaan richten. Daarnaast maakte hij mij duidelijk dat ik niet de enige was met deze angsten en gevoelens en dat er meer mensen waren die traumatische situaties hadden meegemaakt. Weliswaar andere situaties dan die van mij maar het gevoel was gelijk. Door dit te beseffen kwam er ruimte in mijn denken en doen en kon ik mijn gevoelens delen met lotgenoten. Het besef dat ik weer controle had over mijn eigen leven en keuzes gaven mij kracht. Die kracht kon ik inzetten om mijn leven weer op poten te zetten, te herstellen in mijn maatschappelijke functioneren zo gezegd. Langzaam aan kreeg ik grip op mijn leven en begon zelfs weer gelukkig te worden. De mensen die ik kwijt was door mijn misstappen kwamen weer terug in mijn leven en vormden een steungroep waar ik nog vaak baat bij heb. Door mijn contacten met justitie tijdens mijn verslaving stuit zelfs nu nog, na bijna 10 jaar, op tegenwerking en wantrouwen door instanties. Het is dan nodig om een stap extra te zetten en mij extra te bewijzen en te laten zien dat ik betrouwbaar ben en congruent. Dankzij de mensen om mij heen voel ik mij gesteund om die strijd aan te gaan maar ik kan mij voorstellen hoe dit demotiverend kan werken bij mensen. Dit is een gemeenschappelijke strijd van iedereen met een verleden in psychiatrie of verslaving en zelfs ex-delinquenten zullen dit ervaren.

Nu heb ik intussen mijn trauma’s verwerkt met hulp van verschillende mensen en kan zeggen dat ik deze een plaats heb gegeven in mijn leven. Hierdoor kan ik nu mensen die worstelen met deze problematiek bij staan en hoop bieden en eventueel naast ze staan in hun worsteling om hier mee om te gaan. Ook het hebben van een depressie en het herstellen hiervan geeft mij een gereedschap in handen waardoor ik bij mensen depressie herken en hier in kan meevoelen. Ik probeer nu tijdens mijn werk als ervaringsdeskundige om altijd opzoek te gaan naar de eigen kracht van mensen en proberen aan te sluiten bij hun fase van herstel of daar een start mee te gaan maken. Iedereen is in staat om zijn of haar leven op te pakken en weer een rol in hun leven te vinden met aandoening of stoornis.
Hieronder nog een stuk wat ik geschreven heb voor het herstel boek voor cliënten van de GGZ.

Het begint bij een

KEUZE

Dit wil ik niet meer                

Maar wat wil je dan wel?
De stap die volgt is het stellen van een DOEL

En dan begint het, stap voor stap, dag na dag na dag. Soms een stap terug en soms een stap vooruit. Maar altijd voor ogen houden dat wat je NIET meer wil. En dan langzaam aan komt er een dag waarop je beseft uit de chaos te zijn. Je bent niet meer de zieke, de gestoorde of wat dan ook, nee, je bent diegene die zich eruit heeft gevochten. Die het voor elkaar heeft gekregen om van zijn zwakte zijn kracht te maken, van zijn chaos zijn orde heeft gemaakt.
Nu jaren verder zijn mijn trauma’s nog maar een ding uit mijn verleden, mijn depressies een woord in een verhaal die ik vertel. Momenteel is mijn verleden mijn kracht geworden maar dat was jaren werk. Soms is er nog een dag dat het lastig is op te staan en het leven aan te gaan maar dan bedenk ik weer bij mijzelf: Dat nooit weer en haal ik mijn doel voor ogen.
Wat dat doel dan is? Tja, die is van mij en houd ik ook voor mij. Maar wat ik een ieder aanraad is: neem een doel! Je eigen doel, groot of klein lelijk of mooi. Maar maak het je eigen en leef stap voor stap.

Gerard V. ervaringsdeskundige FACT Heerenveen
Jij alleen kunt het, maar je kunt het niet alleen!